Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Μαύρο, λευκό, γκρι!

Τα κύρια χρώματα στα έργα του Laszlo Nagy-Moholy - μαύρο, άσπρο και γκρι σε μια ποικιλία αποχρώσεων.  Ο Nagy έμεινε στην ιστορία της παγκόσμιας τέχνης κυρίως ως " Ο άνθρωπος με την κάμερα"  ενώ οι ασπρό-μαυρες φωτογραφίες του, θεωρούνται το πιο διάσημο μέρος της κληρονομιάς του Bauhaus.








Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Laszlo Moholy

Laszlo Moholy - Nagy - ήταν καθηγητής στο Bauhaus : γεννήθηκε στην Ουγγαρία (στην περιφέρεια,
της τότε πολιτιστικής ζωής στις αρχές του εικοστού αιώνα ) , έκανε καριέρα ως ζωγράφος στη Βιέννη και στο Βερολίνο .


Περίπου στα είκοσι του χρόνια ανακάλυψε το αφαιρετικό σύστημα του Wassily Kandinsky εμπλουτισμένο με τις  μορφές του Μάλεβιτς . Θα εκθέσει αφηρημένη ζωγραφική στο στιλ του Μάλεβιτς στο Βερολίνο, στη γκαλερί "Storm" . Το 1923 κλήθηκε να διδάξει στο , άγνωστο ακόμα, Πανεπιστήμιο της Βαϊμάρης , όπου διορίστηκε "δάσκαλος μορφών" στο εργαστήριο επεξεργασίας μετάλλων .


Ο Nagy ήταν πέντε χρόνια καθηγητής του Bauhaus , πρώτα στη Βαϊμάρη και στη συνέχεια στο Dessau . Ως βοηθός του Walter Gropius καταπιάστηκε με διάφορα, ακόμα και με τις αιτήσεις του πανεπιστημίου.  Στη συνέχεια, έγινε υπεύθυνος για όλες τις εκτυπώσεις ( ανάμεσά τους και των διάσημων βιβλίων του Bauhaus ) , και επιπλέον δίδασκε τη θεωρία του χρώματος .

Αιδώ παρουσιάζω μερικές από υπεροχές δουλειές του.






Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

V. Kandinsky

V. Kandinsky ήταν ένας από αυτούς που δίδαξαν στο Bauhaus

ΕΠΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ

"Όταν αφήνει κανείς το βλέμμα του να κυλήσει πάνω σε μια καλυμμένη με χρώματα παλέτα, προκύπτουν τότε δύο κύρια αποτελέσματα:

Ι. Παράγεται μια καθαρά φυσική επενέργεια, μαγεύεται δηλαδή το ίδιο το μάτι από την ομορφιά και τις άλλες ιδιό­τητες του χρώματος. Νιώθει ό θεατής ένα συναίσθημα ικα­νοποίησης, χαράς, όπως ένας γαστρονόμος, όταν έχει στο στόμα του μία λιχουδιά. "Η διεγείρεται το μάτι, όπως ό ου­ρανίσκος από ένα πικάντικο έδεσμα. Και ξαναηρεμεί ή δροσίζεται, όπως το δάκτυλο στην επαφή τού πάγου. "Όλα αυτά είναι σε κάθε περίπτωση φυσικά συναισθήματα, και σαν τέτοια μπορούν να είναι μικρής μόνον διάρκειας. Είναι επίσης επιφανειακά και δεν αφήνουν πίσω τους καμιά διαρ­κή εντύπωση, όταν παραμένει ή ψυχή κλειστή. "Όπως ακριβώς μπορεί να βιωθεί με την επαφή τού πάγου μόνον το συναίσθημα ενός φυσικού ψύχους και ξεχνιέται το συ­ναίσθημα αυτό μετά την έπαναθέρμανση τού δακτύλου, ξε­χνιέται με τον ίδιο τρόπο και ή φυσική επενέργεια τού χρώματος, όταν αποστρέφεται ή ματιά. Κι όπως ακριβώς διεγείρει το φυσικό συναίσθημα του ψύχους του πάγου, όταν διεισδύει βαθύτερα, σε άλλα βαθύτερα συναισθήματα και μπορεί να σχηματίσει μια ολόκληρη αλυσίδα ψυχικών βιωμάτων, μπορεί έτσι επίσης να εξελιχθεί ή επιφανειακή εντύπωση του χρώματος σε ένα βίωμα.



Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Μπάουχαους είχε ως στόχο με δύναμη της τέχνης να αλλάξει την κοινωνία.

Αρχές της δεκαετίας του '20 . XX αιώνας . Ενδιαφέροντα πειράματα έλαβαν χώρα στον τομέα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης σε συνδυασμό με την πνευματική ανάπτυξη των μαθητών στη σχολή του Μπάουχαους.  Εδώ κονστρουκτιβιστές προσφέρουν τις ιδέες τους για την αλλαγή  του κόσμου μέσω της τέχνης. Η σχολή, σύμφωνα με τους διοργανωτές της , έπρεπε να δημιουργεί ολοκληρωμένα άτομα που θα συνδύαζαν καλλιτεχνικές , πνευματικές και δημιουργικές ικανότητες.


Το 1919 ιδρύθηκε το Bauhaus, στη μικρή γερμανική πόλη της Βαϊμάρης, από τον Walter Gropius (  1883-1969 ) , Γερμανό αρχιτέκτονα και θεωρητικό της αρχιτεκτονικής . Αυτό ήταν το πρώτο ίδρυμα σχεδιασμένο για να εκπαιδεύσει καλλιτέχνες να εργαστούν μετά την αποφοίτησή τους στη βιομηχανία. Το σχολείο συνδύαζε τις λειτουργίες ενός καλλιτεχνικού ιδρύματος και ενός παραγωγικού εργαστηρίου.


Μεταξύ των καθηγητών ήταν και μεγάλοι καλλιτέχνες του ΧΧ αιώνα, οι αρχιτέκτονες Mies van der Rohe , Gannes Meier , Marcel Breuer, οι εικαστικοί Wassily Kandinsky , Paul Klee , Lionel Feninger , Piet Mondrian , Laszlo Moholy - Nagy , Johannes Itten.

Η έναρξη του « Bauhaus », πραγματοποιήθηκε υπό την επίδραση της ιδέας ότι υπάρχει η δυνατότητα μετασχηματισμού της κοινωνίας μέσω της δημιουργίας ενός αρμονικού περιβάλλοντος. Η αρχιτεκτονική θεωρήθηκε ως « ένα πρότυπο της κοινωνικής συνοχής » καθώς συνδυάζει την τέχνη και την τεχνολογία.

Το Bauhaus ήταν το πρώτο σχολείο τέχνης και σχεδίου , στο οποίο δόθηκε έμφαση στην προσωπικότητα των μαθητών , τα συναισθήματα και το πνεύμα τους . Η σχεδίαση μελετήθηκε στο πλαίσιο της τέχνης . Όταν κάποιος σπούδαζε  στο πρώτο έτος , αντί να ξεκινήσει με την ιστορία της τέχνης και τη θεωρία των προηγούμενων αιώνων – άρχιζε τις σπουδές του με τις αφηρημένες μορφές . Οι σπουδαστές γνώριζαν διάφορα υλικά , την υφή τους , μαθαίνοντας ταυτόχρονα τη θεωρία του χρώματος . Όλο αυτό θύμιζε λίγο τη γραμματική , με την οποία θα έπρεπε να κάνει κάποιος πρακτική για έξι μήνες για να καταλάβει ο σπουδαστής βάσει της  προσωπικότητάς του ποια  κατεύθυνση θα ακολουθήσει – αυτή ήταν η βασική δομή του μαθήματος.



Στο σχέδιο, μεγάλη προσοχή δινόταν στην ύφη των πραγμάτων  . Οι μαθητές έπρεπε να μιμηθούν την υφή του ξύλου , του γυαλιού , του μετάλλου - όλα αυτά που είχαν κάποια ενδιαφέρουσα υφή . Γινόντουσαν  και τρισδιάστατες κατασκευές από διαφορετικά υλικά.


Ο σχεδιασμός των πραγμάτων περιλαμβανόταν στο βασικό κύκλο σπουδών . Εκεί δινόταν ιδιαίτερη έμφαση στα  χρώματα και τη γεωμετρία . Υπήρξαν προσπάθειες να δημιουργηθούν επιστημονικοί νόμοι για το σχήμα και το χρώμα. Ο Καντίνσκι πίστευε ότι τα βασικά σχήματα : κύκλος, τετράγωνο και τρίγωνο είναι πανομοιότυπα με τα τρία βασικά χρώματα : μπλε, κόκκινο και κίτρινο.



Τα βασικά χρώματα έπαιζαν σημαντικό ρόλο και στο θέατρο του Bauhaus . Το θέατρο ήταν πολύ σημαντικό για το Bauhaus , επειδή  μπορούσε να συνδυάσει διάφορες μορφές τέχνης σε μία ολοκληρωμένη. Οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να πειραματιστούν με την αρχιτεκτονική , καθώς και με τα κοστούμια και τις μάσκες. Και όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν σε ένα μόνο θεατρικό εργαστήριο.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

"Είναι απαραίτητο να κατανοούμε πλήρως αυτό που ζωγραφίζουμε"

«Η Edith Kramer μου έστειλε μια περιγραφή των μαθημάτων της Friedl .

    «Μας υπαγόρευε ήχους που έπρεπε να εκφράσουμε γραφικά . Για παράδειγμα, έ να– δυ ο , έ να – δυ ο, ήταν ένας συγκεκριμένος ρυθμός, για να γίνει αναπαραγωγή, ήταν απαραίτητο να ακολουθείς με ακρίβεια ,να βουτήξεις στα βαθιά , να σκαρφαλώσεις σε βουνό ...  Μερικές φορές υπαγόρευε αντικείμενα  που είχε σκεφτεί - ένα σαλιγκάρι , ένα οχτάρι ... Στην αρχή δεν ήταν καθόλου εύκολο να συμβαδίσεις με τη φωνή . Στο τέλος έπρεπε να "τραγουδήσουμε το ζωγραφισμένο. "
Αυτό ήταν μια όμορφη και απλή άσκηση μιας και όλοι έχουμε την αίσθηση του ρυθμού, και για να βγει κάτι ωραίο , δεν χρειάζονται ειδικές δεξιότητες . Μερικές φορές ζωγραφίζαμε και με τα δύο χέρια , εμφανίζοντας , για παράδειγμα , το σχήμα του βάζου .
Οι υπαγορεύσεις μας άρεσαν πολύ , γιατί δεν γνωρίσαμε ποτέ τι θα συμβεί στη συνέχεια – η Friedl είχε μια απίστευτη φαντασία : σκάλες προς τα πάνω , σκάλες προς τα κάτω , κάποιος ανεβαίνει τις σκάλες , κάποιος κατεβαίνει. Εδώ είναι ένας πλάστης , κι εκεί ακατέργαστα τούβλα – και από κάτω φυτρώνει γρασίδι. Καυσόξυλα . Αλεπού που κουνάει την ουρά της, ή κάτι εντελώς διαφορετικό , όπως το πλέξιμο . Μας έλεγε,  «Κάντε μου πλέξιμο» , και άλλη φορά έλεγε: " Φανταστείτε ένα νήμα πως ταξιδεύει μέσα στο ύφασμα καθώς κινείται μέσα στις θηλιές εμπρός και πίσω , εμπρός και πίσω , κοιτάξτε την υφή. "


Χρησιμοποιούσαμε πολύ αυτή την τεχνική.  Ήταν απαραίτητο να επικεντρωθούμε σε κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα των αντικειμένων , για παράδειγμα , το ρυθμό , την υφή ή τη δομή τους, - και να δουλέψουμε με αυτήν . Για να απορρίψουμε τα πάντα - και τίποτα . Για να μάθουμε να κάνουμε  πολύ μικρές κινήσεις , χωρίς να χάσουμε το ρυθμό,  έπρεπε πρώτα να εκπαιδευτούμε σε σχετικά μεγάλου μεγέθους χαρτί . Όταν άρχισα να είμαι καλή στο σχέδιο με κάρβουνο , αυτή μου το απαγόρευσε . Μου έδωσε εντολή να σχεδιάζω με μολύβι , μελάνι και ακουαρέλα . Το κάρβουνο είναι σαν να σχεδιάζει από μόνο του, έχει πολύ εκφραστική υφή , αντίθετα για να επιτευχθεί έκφραση με ένα μολύβι , θα πρέπει να εργαστεί κανείς σκληρά . Θυμάμαι ότι είχα κάνει ένα μικρό σχέδιο με μελάνι από Botticelli . Μας υπέβαλε να κάνουμε αρκετά αντίγραφα του Botticelli , γιατί έχει ισχυρό ρυθμό .


Χρησιμοποιώ και εγώ αυτές τις ασκήσεις , οι μαθητές μου στέκονται πάνω στο φύλλο χαρτιού και σχεδιάσουν γύρω - γύρω . Είναι σημαντικό  ολόκληρο το σώμα να εμπλέκεται στο σχεδιασμό, και υπό την έννοια αυτή ο ρυθμός είναι πολύ σημαντικός.
Πρόσφατα σκέφτηκα ότι μια άσκηση που δίνω σε θεραπευτικές συνεδρίες , πηγάζει από τις υπαγορεύσεις της Friedl. Ζητώ από μερικά άτομα στην ομάδα να μιλήσουν για το τι θα ήθελαν να απεικονίσουν , για παράδειγμα , έναν χαρακτήρα , ή ένα γεγονός που τους έκανε μεγάλη εντύπωση. Μετά από αυτό , θα πρέπει να το σχεδιάσουν αλλά όχι από τη δική τους σκοπιά , αλλά από τη σκοπιά του αφηγητή . Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να έχουν ακούσει πολύ προσεκτικά, πως αυτός ο άνθρωπος διηγείται τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του . Δεν τα διδάσκουν αυτά στα σχολεία τέχνης , εκεί διδάσκουν πως να εκφράζεις τον εαυτό σου .


Κοιτάζοντας το πώς είναι πλεγμένο ένα καλάθι, μπορείτε να νιώσετε την εσωτερική κίνηση του σχήματος, να κατανοήσετε την υφή των πραγμάτων , αυτό εξαρτάται από το πώς και από τι είναι φτιαγμένο, από τη φύση ή τον άνθρωπο.
Σχέδιο: τουλίπα . Αμέσως γίνεται εμφανές το πως καταλάβαινε την κίνηση στο εσωτερικό της τουλίπας - δεν είναι ένα ακαδημαϊκό σχέδιο, δείχνει πως μπορεί να είναι η τουλίπα στην πραγματικότητα, τι θέλει να κάνει , που θέλει να αναπτυχθεί . Η γραμμή – είναι η ίδια η απαλότητα . Αγαπούσε τα λουλούδια και τα φυτά . « Σκεφτείτε το πώς μεγαλώνει ένα μπαμπού – με άλματα - . Επάνω, επάνω , και , τέλος, αποκαλύπτεται ".
Ή φανταστείτε ότι τα πράγματα είναι κατασκευασμένα από σύρμα , έτσι ώστε να μπορείτε να δείτε τα πάντα μέσα απ’ αυτά. Είναι σαν ένας σκελετός . Όταν μάθετε να ζωγραφίζετε ό, τι βλέπετε , γνωρίζοντας τι συμβαίνει στο εσωτερικό , θα είναι πολύ πιο εύκολο , και το σχέδιο θα γίνει πιο πειστικό . Έτσι μπορείτε να καταλάβετε το εσωτερικό  κάθε φυτού – τι συμβαίνει μέσα του . Το σχέδιο είναι στα χέρια σας !
Επιπλέον , υπάρχουν και η υφή , ο τόνος , η μορφή . Όλα είναι ενωμένα  με το ρυθμό , ο ρυθμός - είναι καθολικός . Στη συνέχεια, υπάρχει και το χρώμα , μια εντελώς διαφορετική επιστήμη . Πως το χρώμα λειτουργεί στο προσκήνιο , πως είναι στο βάθος, και πως μπορούμε να το τραβήξουμε από εκεί ...
Φαίνεται ότι στα μαθήματά της υπήρχε κάποιο σύστημα:  ρυθμός , υφή , υπαγορεύσεις . Αλλά τα εργαστήριά μας δεν έμπαιναν σε κανένα πρόγραμμα : ξεκινούσαμε να σχεδιάσουμε μια νεκρή φύση και , αν ήταν απαραίτητο να βγούμε στη φύση , το κάναμε . Το θέμα είναι αυτό που μας υπαγορεύει τι πρέπει να κάνουμε . Συχνά είχαμε κάποιον να κάνει το μοντέλο, κάποια ακόμα πράγματα – τίποτα δεν ήταν προγραμματισμένο .


Έδινα τον καλύτερό μου εαυτό , αλλά μερικές φορές επαναστατούσα . Η Friedl ήταν πολύ ευέξαπτη , επίμονη , και εάν έκρινε ότι ο μαθητής υποκρινόταν , έλεγε : "Ξέρω ότι το βλέπεις , ξέρω ότι μπορείς να σχεδίασες το μάτι ένα-προς -ένα ,  αλλά θέλω να δω «το μάτι»  και όχι τα χαρακτηριστικά του μόνο! Την επιφανειακή ζωγραφική,  χωρίς την κατάλληλη συγκέντρωση, την αποκαλούσε «ρεπορτάζ» . Αυτά τα έργα τα παραμέριζε αμέσως . Έλεγε , " Σταματήστε ! Τώρα , ξεκινήστε με την επάνω αριστερή γωνία . " Συνιστούσε να σχεδιάζουμε ανθρώπους ξεκινώντας από τα πόδια , και όχι από το κεφάλι , ή να ξεκινήσουμε με τα πράγματα που ήταν γύρω , ή ακόμα και με τα οπίσθιά του, για παράδειγμα. " Αν πρόκειται να ζωγραφίσετε ένα πορτρέτο , έλεγε, αλλά δεν ξέρετε που βρίσκονται τα οπίσθια του ανθρώπου , τίποτα καλό δεν θα βγει . " Είναι απαραίτητο να κατανοούμε πλήρως αυτό που ζωγραφίζουμε , ειλικρινή μετάδοση , χωρίς ψέματα - αυτό ήταν η διδασκαλία της .
"Ξέρω - είσαι ταλαντούχος, αλλά τι θα κάνεις με αυτό το ταλέντο - αυτό είναι το σημαντικό " Φυσικά , με τα μικρά παιδιά , συμπεριφέρονταν διαφορετικά . Μια τέτοια αυστηρότητα είναι σημαντική για τους ενήλικες ή τους εφήβους .
Για το πρόβλημα του χρώματος. Πολύ συχνά χρησιμοποιούσε το κολάζ , επειδή δεν χρειάζεται να αναμιγνύονται χρώματα . Μπορείτε να βρείτε και να επιλέξετε το χρώμα που θέλετε , χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να πασαλείψετε με βρωμιά τον καμβά και να μετατρέψετε τα πάντα σε ένα χάος . Τα χρώματα στο κολάζ παραμένουν φρέσκα, οι  παλέτες δεν λερώνονται - πολύ βολικό .
Έχουμε κάνει πολλά κολάζ και, στη συνέχεια , στο Terezin , είχε ασχοληθεί και η ίδια ενεργά με το κολάζ . Έγινε εξαιρετική δουλειά . Συνήθως , αν θέλω να κάνω κάτι και με όγκο και χρώμα, χρησιμοποιώ το κολάζ .


Έλεγε ότι η ποιότητα της ζωγραφιάς μπορεί να καθοριστεί από το μέγεθος της . Μια κακή εικόνα μοιάζει μικρή , ανεξάρτητα πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το μέγεθός της , η αίσθηση της είναι σαν ενός γραμματοσήμου . Ενώ ένα καλό έργο φαίνεται μεγάλο , ανεξάρτητα από το μέγεθός του .
Μερικά από τα πράγματα που έλεγε είναι τόσο σωστά που θέλω να τα επαναλάβω ξανά και ξανά . Τα πράγματα που μου έμαθε , έχουν γίνει μέρος του εαυτού μου . Ακόμα και σήμερα , αν μια εικόνα μου φαίνεται πολύ μικρή , ξέρω - ότι κάτι δεν πάει καλά με τη σύνθεση " .

Απόσπασμα από το βιβλίο της  Έλενα Μακάροβα « Friedl»

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Μυθιστόρημα-ντοκιμαντέρ «Friedl».

Συντάχθηκε από την Ελένα Μακαροβα, βιογράφο της Friedl Dicker-Brandeis, η όποια είναι και η ίδια παιδαγωγός και έχει γράψει βιβλία για τη θεραπεία μέσω της τέχνης. Την εικόνα της Friedl τη δημιούργησε από παλιές επιστολές και έγγραφα, από τρεις βαλίτσες με σχέδια των παιδιών και τις συνομιλίες των συγκρατούμενων που επέζησαν από το Άουσβιτς.


Αρκετοί από τους μαθητές της Friedl, οι οποίοι κατάφεραν να μεγαλώσουν, έγιναν  καλλιτέχνες , δάσκαλοι, γιατροί και ψυχολόγοι . Όλοι μιλούν για τις επιπτώσεις της Terezín, για τα μαθήματα που τους  βοήθησαν να δουν τον κόσμο και να επιλέξουν τα επαγγέλματα τους. Η Edith Kramer ήταν η ιδρύτρια της ψυχοθεραπευτικής μεθόδου της εικαστικής θεραπείας, όπου οι πληγές των παιδιών γιατρεύονται με τη ζωγραφική, το κολλάζ, τη  μοντελοποίηση. Η Friedl παρέδωσε τις γνώσεις τις οποίες έλαβε η ίδια από τα μαθήματα του εργαστήριου της Bauhaus στη Βαϊμάρη. Η Friedl τράβηξε τις αναμνήσεις για την κανονικής ζωή στην επιφάνεια.


Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Έργα της Friedl

Eελάχιστα έργα της Friedl Dicker-Brandeis απέμεναν μέχρι τώρα.  Πριν την απέλασή στο Άουσβιτς, η Friedl μάζεψε στης βαλίτσες την συλλογή από 5000 παιδικών σχεδίων, αλλά τα δικά της έργα άφησε σε απρόβλεπτη μοίρα.


Friedl Dicker-Brandeis. Μοντέλο με φτερά. Περίπου 1920 Υδατογραφία. 
Από τη συλλογή του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Πηγή: http://coe.unm.edu/home/narrowwindow.html

Και άλλα έργα της:



Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Η θεραπευτική δύναμη της τέχνης


Friedl Dicker - Brandeis - σημαντική καλλιτέχνιδα, παραμένοντας πιστή στο έργο της έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης art therapy διδάσκοντας σχέδιο σε παιδιά σε ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η Friedl Dicker γεννήθηκε στη Βιέννη το 1898 .Έτυχε να ζήσει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο του αιώνα , στον  Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο , και στη συνέχεια οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία.
Πέρα όμως από τις πολιτικές αναταραχές του εικοστού αιώνα ήταν μια καλή εποχή για την τέχνη. Η ευημερία και τα τολμηρά πειράματα ήταν πολύ εποικοδομητικά για τους καλλιτέχνες . Μετά τις σπουδές της στο πιο σημαντικό avantgarde σχολείο της Ευρώπης , η Friedl δοκίμασε το ταλέντο της σε διάφορους τομείς της τέχνης - γλυπτική , σχεδίασε βιβλία , δημιούργησε κολάζ , σκηνικά θεάτρων , δαντέλες , παιχνίδια, κοσμήματα , αρχιτεκτονικά έργα .
Η Friedl ήταν  πάντα στην πρώτη γραμμή των καλλιτεχνικών δρώμενων  του εικοστού αιώνα, σπούδασε με τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες , αλλά την κύρια απασχόλησή της, μια από τις πιο ριζοσπαστικές μορφές τέχνης, την επέλεξε η ζωή της .
Τι θα μπορούσε να είναι πιο avant-garde από την υποστήριξη παιδιών που ήταν καταδικασμένα σε θάνατο , μια προσπάθεια να τους ξυπνήσει στη ζωή μέσα από την τέχνη. Σε στενάχωρο υπόγειο μοιραζόταν με τα παιδιά  όλα αυτά που είχε μάθει από τους διάσημους δασκάλους της και επινόησε καινοτόμες τεχνικές , συσχετίζοντας τον ήχο με τη γραμμή , την αναπνοή με την κίνηση , βοηθώντας τους μικρούς μαθητές της την ελευθερία εκεί που ούτε ελευθερία , ούτε μέλλον υπήρχε.

                   Ζωγράφιζε - δωδεκάχρονη Eva Meytnerova - έχασε τη ζωή της στο Άουσβιτς.

                   Θέατρο, η Sonya Spitsova (17 Φεβρουαρίου 1931 - 6, Οκτωβρίου 1944, το Άουσβιτς)

Τα μαθήματα σχεδίου που έκανε όχι μόνο βοηθούσαν την εκμάθηση της τέχνης , αλλά ήταν και ένας τρόπος αποκατάστασης , ο οποίος  έδινε την ευκαιρία στα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους . Μέσω της εικαστικής θεραπείας, προσπαθούσε να αφυπνίσει στα παιδιά την επιθυμία να δημιουργούν  που σε αυτές τις συνθήκες γινόταν συνώνυμο με την αγάπη για τη ζωή και την ελπίδα .
Τον Σεπτέμβριο του 1944, ο Paul Brandes , ο σύζυγός της μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς . Η Friedl τον ακολούθησε με το επόμενο "τρένο του θανάτου». Πριν απελαστεί στο Άουσβιτς η Friedl μάζεψε σε βαλίτσα πέντε χιλιάδες παιδικά σχέδια . Οι φρουροί του ορφανοτροφείο τα έκρυψαν στη σοφίτα . Το 1945 , τα στοιχεία αυτά μεταφέρθηκαν στην εβραϊκή κοινότητα της Πράγας . Όλα τα παιδικά σκίτσα είχαν υπογραφή σε κάθε φύλλο τον αριθμό του μαθήματος , το όνομα του παιδιού και την ημερομηνία .
Η Friedl Dicker Brandeis πέθανε στους θαλάμους αερίων στο Μπίρκεναου στις 9 Οκτωβρίου 1944 . Ο σύζυγός της Paul Brandes , επέζησε . Το σύστημα που η Friedl είχε δημιουργήσει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης , το μελετούν σύγχρονοι εκπαιδευτικοί και διδάσκουν τους μαθητές τους με αυτό. Η μέθοδος αυτή αποτέλεσε τη βάση της σύγχρονης art therapy .

Robert Bondy (1η, Μαΐου 1932 - 6η Οκτωβρίου του 1944, το Άουσβιτς)


         Νυχτερινό τραίνο, Alice Gutmanova (16 Σεπτέμβριος 1928 - Σεπτέμβριος 1943, Άουσβιτς)

                   Yard, Paul Sonnensheyn (9 Απρ, 1931 - 23 Οκτωβρίου 1944, το Άουσβιτς)


                         Terezin, Hanus Weinberg (18 Αύγ 1931 - 15 Δεκεμβρίου 1943, το Άουσβιτς)

       Αφαιρεμένη σύνθεση, η Neelie Silvinova (21 Δεκ. 1931 - 4 Οκτώβρη του 1944, το Άουσβιτς)

"Home for Girls" στο Theresienstadt, Kurt Furtsel (6 Μαΐου, 1932 - 23 Οκτωβρίου 1944, το Άουσβιτς)

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτογνωσία σε τι μας χρησιμεύει;

Η ψυχολογία του ανθρώπου είναι φτιαγμένη έτσι ώστε μας είναι απαραίτητο να νιώθουμε καλά για τον εαυτό μας. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης το απαιτεί. Όμως, συχνά το να είμαστε καλά σημαίνει ότι πρέπει να λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Αυτό γίνεται υποσυνείδητα – επειδή η αυτοάμυνα μας λειτουργεί αυτόματα. Οι περισσότερες λειτουργίες του ανθρώπου εκτελούνται αυτόματα, και αυτό γίνεται για οικονομία ενέργειας. Η φύση έχει δημιουργήσει ένα τέλειο σύστημα. Αλλά το αυτόματο – είναι αυτόματο. Το αυτόματο λειτουργεί γρήγορα, ο νους δεν προλαβαίνει να σκεφτεί τι να κάνει – και… έγινε!  Εκεί, που χρειάζεται μια επείγουσα δράση ή  αντίδραση – το αυτόματο, μπορεί να μας σώσει, όμως, εκεί που έχουμε δυνατότητα επιλογής καλύτερα να κάνουμε συνειδητή επιλογή.
Η Αυτόματη αντίδραση μας έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα, αποφασίζοντας για μας και επιλέγοντας για μας ότι δεν μας συμφέρει, απλώς επειδή κάποτε, στο παρελθόν, κάναμε κάποιο  λάθος και το υποσυνείδητο το πήρε σαν παράδειγμα και εντολή για τέτοιου είδους καταστάσεις.
Εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι στις επιλογές μας, ότι εμείς ξέρουμε ποιοί είμαστε και ότι είμαστε ο αληθινός μας εαυτός. Αν ήταν έτσι θα  μπορούσαμε να κατευθύνουμε τη Ζώη μας, να δημιουργούμε πράγματα που μας αρέσουν. Στην πραγματικότητα όμως,  συχνά νιώθουμε δυσαρεστημένοι με αυτά που έχουμε.

Όταν θα μπορέσεις  να είσαι ο αφέντης του εαυτού σου,  τότε θα αλλάξει η Ζώη σου οριστικά. Για να μάθεις να κυβερνάς το πλοίο σου θα χρειαστεί να ξέρεις πώς λειτουργεί ο τωρινός σου εαυτός, να συνειδητοποιήσεις  τα λάθη σου, να καταλάβεις τους μηχανισμούς του και αυτός είναι ο λόγος που  χρειάζεται  η αυτογνωσία.